Posts

De Bestevaer is weer terug

Afbeelding
Dat ik water en alles wat eromheen hangt heerlijk vind is wel bekend,   dat ik graag mag zeilen is natuurlijk hier onlosmakelijk mee verbonden. En hoewel ik vanuit mijn jonge jaren echt niet zo avontuurlijk was aangelegd komt waarschijnlijk omdat bepaalde eigenschappen volgens mij altijd een generatie overslaan of in elk geval nooit één op één worden doorgegeven. Mijn overgrootvader Jacob Huizinga heb ik helaas nooit gekend, maar dat was wel degene die in mijn beleving de genen van de watersport heeft doorgegeven, maar zo avontuurlijk als hij geweest moet zijn heeft hij in elk geval wel aan mijn vader doorgegeven. Die ging met zijn zeiljacht rustig met windkracht 9 naar huis;  “door de golfslag raakte zelfs de kiel af en toe de bodem van het IJsselmeer”  hoorde ik hem een keer vertellen.  Ik ben toch wat voorzichter, maar waarschijnlijk zit hier ook meer de invloed van mijn moeder verwerkt. Jacob Huizinga was vroeger kapitein op een schoener, een tweemaster die gebruikt werd als op
Een reactie posten
Meer lezen

Leven met een hersenaneurysma

Afbeelding
Gisteren precies 5 jaar geleden werd mijn lieve echtgenoot Bianca overvallen door een sub arachnoïdale bloeding (SAB), een levensbedreigende hersenaandoening veroorzaakt door een gesprongen hersenaneurysma. Ons leven stond op z’n kop, en een onzekere periode brak aan voor ons gezin op die prachtige zondagmiddag in oktober 2015. Onderaan deze blog staan de linken naar vorige blogs waar ik uitvoerig heb geschreven over de gezondheid en het herstel van Bianca en hoe wij daar als gezin mee om zijn gegaan… Maar goed, inmiddels zijn we dus 5 jaar verder en dat is zeker in dit geval toch wel een mijlpaal om even bij stil te staan. Wat is er allemaal wel niet gebeurt in die 5 jaar om ons heen. Iedereen heeft weer 5 jaar zijn of haar best gedaan om de eigen rugzak te vullen met leuke maar ook zeker met minder leuke dingen. Voor ons als gezin geldt in elk geval dat de onzichtbare gevolgen van een SAB elke dag worden meegenomen in onze rugzak, maar wat heeft Bianca en wij als gezin veel overwo
Een reactie posten
Meer lezen

Ben je afgevallen ?

Afbeelding
Ben je afgevallen? Ik zag mensen best wel kijken de laatste tijd, maar het kost altijd moeite om te vragen aan iemand of die is afgevallen en ik begrijp het ook wel; was het een bewust keuze, of lag er iets anders aan ten grondslag, en als je er dan naar vraagt, wat krijg je dan te horen? Maar voor ieders geruststelling, ik kan inderdaad zeggen dat ik ben afgevallen, en het is een bewuste keuze geweest, maar daarvoor moest ik wel eerst gemotiveerd raken. Ik heb lang getwijfeld of ik deze blog zou schrijven, maar ach, als er ook maar één iemand anders weer gemotiveerd kan raken door mijn verhaal, hoe mooi zou dat wel niet zijn… en het was toch al veel te lang geleden dat jullie een blog van mij hebben gelezen… Ik neem jullie mee naar 1976, ik was toen 10 jaar. Altijd een slungeltje wat postuur betreft, maar mijn moeder merkte op een zeker moment iets aan mij. Ze vroeg of ik soms ergens etensresten had liggen op mijn kamer, trok hiervoor zelfs de kledingkast van zijn plek om
Een reactie posten
Meer lezen

Just the way you are

Afbeelding
21 oktober werd mijn lieve echtgenoot Bianca 50 jaar, en dat mochten we natuurlijk niet stilletjes voorbij laten gaan. Zo vanzelfsprekend was het uiteindelijk 4 jaar geleden niet dat Bianca na haar gesprongen hersenaneurysma deze mijlpaal met ons zou vieren... Inderdaad, het was afgelopen week ook alweer Bianca haar 4e verjaardag na haar SAB (sub arachnoïdale bloeding), waar blijft de tijd. Een tijd waarin alweer zoveel is gebeurd, iedereen zijn rugzak verder heeft gevuld met alles wat op haar of zijn pad is gekomen, en natuurlijk allemaal weer 4 jaar ouder :-) In die 4 jaar waarin alles zo snel is gegaan heeft de tijd ook bij Bianca, maar ook voor ons als gezin, niet stilgestaan. Hoewel, er is natuurlijk wel een tijd van voor de SAB en na de SAB. De tijd van na de SAB is wel van een model klok die regelmatig confronteert dat de NAH die Bianca heeft opgelopen één van alle tijd is geworden en helaas niet van voorbijgaande tijd is... Gelukkig heeft Bianca haar draai gevonden, trucj
Een reactie posten
Meer lezen

Heb jij toevallig een geheime zender?

Afbeelding
Mijn vader moest vroeger voor zijn werk als inkoper van een textielgroothandel altijd twee keer per jaar een week naar Zuid Duitsland om daar samen met een aantal collega's van andere bevriende groothandels inkopen te doen. Mijn moeder maakte het in die week altijd extra gezellig om het gemis te compenseren. Zo gingen we altijd samen fonduen en als grap pakte mijn moeder altijd de 4 punten van het tafellaken om de vaat in de vuilnisemmer te deponeren om vervolgens toch samen maar de afwas te doen. Als mijn vader na een week dan weer thuis kwam, was het natuurlijk altijd weer een verrassing wat voor cadeautje hij voor mij had meegenomen… Eén keer had hij een transistorradio voor mij meegenomen die zowel op stroom als met een batterij werkte en waar naast de enorme telescopische antenne ook nog een oortje werd meegeleverd. Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij hiermee verraste terwijl ik al op bed lag… Ik ben toen met het oortje in mijn oor met de geluiden van toen nog Hi
Een reactie posten
Meer lezen

Een handgeschreven envelop met een zilveren randje...

Afbeelding
“Maakt u ook portretten?” “Zeker, voor uw linkedin of iets dergelijks?” “ja zoiets” lachte de man Wij een afspraak gemaakt , en op het moment van de afspraak stopte er bij de studio een niet bepaald kleine wagen van een bekend Duits merk uit de hogere klasse. Een goed uitziende man met een sterk charisma van zeker 75 plus stapte uit en stelde zich voor. Voordat ik een portret maak praten we altijd even, voor mij meer een soort interview om te ontdekken wat mensen raakt, om zo uiteindelijk de mooiste blik op de foto te krijgen. Voor linkedin was de foto uiteindelijk niet nodig, maar voor ik het wist vertelde de man mij hoe zijn vrouw een jaar eerder in zijn armen was gestorven na een kort ziekbed. Toen er vervolgens een foto van zijn vrouw op de kist moest komen, bleek er geen fatsoenlijke foto van haar te zijn. “En nee, de foto die we nu gaan maken is nog niet voor op mijn kist!” grapte de man. Waar de foto dan wel voor was bedoeld is mij niet helemaal duidelijk geword
1 reactie
Meer lezen

Kluskluns of Klusblunder, maar dan wel met een wit voetje...

Afbeelding
Traditiegetrouw wordt op 1 januari bij ons altijd de kerstboom opgeruimd. We houden nog wel de lampjes in de kerstkrans aan de deur in ere t/m Driekoningen, maar dan is het toch echt gedaan met de kerstpret. En hoewel de voorjaarsbollen alweer volop werden aangeboden in december is dat ook iets wat pas in januari voorzichtig ons interieur mag verfraaien, deze principes gelden eigenlijk ook wel een beetje voor de paaseitjes. Als we daar nu al aan gaan beginnen… slecht plan voor iemand als ik die toch al zo moeilijk van chocola af kan afblijven… Zo hadden we ook al heel lang het plan om onze hal weer eens “even” aan te pakken. Het was toch alweer een paar jaar geleden dat het wit een beetje was opgefrist, en hoe mooi is het om dit gelijk met het afscheid nemen van het oude, het begroeten van het nieuwe, dit gelijk maar mee te pakken. De Praxis had ook al goed op deze gemoedsrust ingespeeld door de Histor monodek latex flink af te prijzen. De hal is niet groot, maar een muur
Een reactie posten
Meer lezen