Blog Jacques Jullens

Ik was het mijzelf eigenlijk nooit bewust, totdat we een paar jaar geleden met een paar vrienden een weekend weg waren. Je weet wel zo’n gezellig weekend in een groot huis met sauna, en bubbelbad, meerdere stellen, kinderen mee, gezellig samen koken, wandelen, borrelen, spelletjes, goede gesprekken en natuurlijk naar onze favoriete muziek luisteren. Het was al wel in een tijd dat de digitale muziekdragers in opmars waren en niet dat we met koffertjes vol cassettebandjes op stap gingen. IPods en mp3 spelers vol met onze favoriete muziek gingen uiteraard mee, zonder dat dit nu echt extra ruimte in beslag nam… Als dan ’s avonds na het eten en de gezamenlijke afwas het tijd was voor een gezamenlijk koffierondje met natuurlijk een likeurtje van Nobel of wat dan ook, de muziek wat harder ging viel het sommige van mijn vrienden op dat ik van zoveel nummers vooral het eerste stukje tekst kon meezingen. Ik was mij dat dus eigenlijk helemaal niet bewust, totdat ik erop ging letten en er eig

Een groot deel van mijn jeugd heb ik gewoond in het Drentse dorpje Nietap. Een klein dorp met net iets meer dan 1000 inwoners, wat eigenlijk een geheel vormt met het aangrenzende dorp Leek. Alleen behoort Nietap tot de gemeente Roden, een ander wat groter dorp een paar km zuidelijker. Leek behoort ook nog eens tot de provincie Groningen, terwijl Nietap toch echt een Drents dorp is. Vanuit mijn slaapkamer kon ik ook het bord met de gemeente- en provinciegrens zien. Eigenlijk woonde ik dus op de grens van twee verschillende dialecten, want naast het gelijkmatige gevoel van accent zit er echt wel verschil tussen het Gronings en het Drents. Afgelopen week zat ik De Wereld Draait Door te kijken en in heerlijk onvervalst Drents, of zoals hij het zelf omschrijft het Nedersaksisch zat Daniël Lohues te vertellen over zijn geboortegrond Drenthe, het dorp Erica waar hij woont en kwam zijn nieuwe album Vlier ruimschoots aan bod. Dankzij het onbeperkt muziek kunnen streamen van spotify bij

Op dit moment hoor je op de radio regelmatig een radiospotje over de kracht van radiocommercials. Het begint met de reiziger die in een forensentrein zit en door het commentaar zie je voor je hoe je in 40 seconden wordt meegenomen in de Trans Siberië Express. Als je zoals ik meestal in beelden denkt is zo’n commercial echt fantastisch, zeker als deze is afgelopen en je weer met beide benen op de grond staat in de realiteit van de dag… Enigszins verveeld, omdat de griep al ruim een week een aanval op mijn welzijn doet en ik ongeïnteresseerd onderuit gezakt in een oude joggingbroek aan de keukentafel zit met een stapel verfrommelde papieren zakdoeken, strepsels en bisolvon, schoof ik mijn trouwe macbook iets dichterbij en besloot eens te gaan kijken op www.top40.nl   wat er in de week dat Bianca werd geboren in de hitlijsten stond…. Wat een heerlijke week moet dan zijn geweest voor mijn schoonouders. Bianca te wereld brengen met muziek die nog steeds enorm aanspreekt. Uiteraard